جان پیش تو هر ساعت می ریزد و می روید

از بهر یکی جان کس چون با تو سخن گوید

هر جا که نهی پایی از خاک بروید سر

وز بهر یکی سر کس دست از تو کجا شوید

روزی که بپرد جان از لذت بوی تو

جان داند و جان داند کز دوست چه می بوید

یک دم که خمار تو از مغز شود کمتر

صد نوحه برآرد سر هر موی همی موید

من خانه تهی کردم کز رخت تو پر دارم

می کاهم تا عشقت افزاید و افزوید

جانم ز پی عشق شمس الحق تبریزی

بی پای چو کشتی ها در بحر همی پوید